Klik hier voor artikel in het Brabants Dagblad
Omdat het project “tijd-voor-korfbal” zo’n belangrijk onderdeel is van ons (groei)beleidsplan, waar direct en indirect diverse commissies een rol spelen maar wat het belang dient van de hele vereniging hadden wij gehoopt op een opkomst gelijk aan de ALV’s.
Dat het belang en daarmee het draagvlak om ons als vereniging ook te richten op de allochtone jeugd binnen KVT erkend wordt blijkt wel uit de grotere deelname en de interactie dan bij een gemiddelde ALV. Met ruim 50 aanwezigen uit de vereniging, 4 personen van de KNKV met cameraploeg, 3 afgevaardigden van de gemeente/sportbedrijf, en het Brabants Dagblad, was 25 februari de kantine goed gevuld.
Kenmerkend was ook de samenstelling van de aanwezige KVT-ers. We hadden leden, ouders van leden, trainers, commissieleden en andere vrijwilligers, alsmede het voltallig bestuur. Dat geeft aan dat er vanuit de volle breedte van de vereniging behoefte is om meer geïnformeerd te worden over andere culturen. Alleen dan kunnen we goed voorbereid allochtone jeugd en hun familie aan het sporten krijgen en laten integreren in onze toch wel heel specifiek Nederlandse (sport)vereniging.
En daar ging het ook om deze thema-avond. Mamoun Loukili, Marokkaan, zelf korfballer en als projectadviseur bij de KNKV betrokken bij het project “Meedoen allochtone jeugd door sport”, heeft deze avond op heldere wijze en met goede voorbeelden uiteen gezet hoe andere culturen denken, waarom ze zich gedragen vanuit hun achtergrond. En dat zij zich soms net zo verbazen over hoe wij vanuit de westerse cultuur acteren, zoals wij vaak niet snappen waar hun gedrag vandaan komt. Want, en dat was ook een van de opmerkingen: “deze allochtone jeugd is inmiddels toch derde generatie en is vaak hier geboren; waarom kunnen ze zich dan niet wat meer als Nederlander gedragen?” De reden hiervan ligt uiteraard in het specifieke van een cultuur. Welke cultuur dan ook, ook de Westerse, de basis daarvan verander je niet. Die gaat van generatie op generatie over. Zoals ook de geldende waarde en normen grotendeels cultuur gebaseerd zijn.
Om het dicht bij huis en bij onze vereniging te houden, onze cultuur en wij als autochtone mensen hebben mogelijk wel een bepaalde beïnvloedende werking op de nieuwe generatie allochtone jeugd. Niet om hun cultuur, hun gedachtegoed, te wijzigen, maar om samen met deze mensen te zien hoe wij ons naar elkaar enigszins kunnen aanpassen zodat we met meer gemak kunnen samenleven en samen deel uit kunnen maken van dezelfde (sport)vereniging. Begrip en respect voor elkaar zijn veel gehoord op deze thema-avond. Of, zoals wij ook al tijdens de kickoff van het project hebben gesteld, onze focus moet niet liggen op het afstand nemen van de eigen cultuur, maar juist om gemeenschappen en overeenkomsten te zoeken en zo tot cultuurontdekkingen te komen waarmee onze eigen culturen verrijkt kunnen worden.
Wij verwachten niet dat onze leden nu allemaal een opleiding culturele historie gaan volgen om de allochtone medemens beter te leren kennen. Onze insteek is dat wij open staan voor de integratie binnen onze vereniging en dat we in de praktijk bereid zijn om onze nieuwe leden te leren kennen en te begrijpen. Alleen dan hebben we alle recht om deze mensen te vragen waarom ze op een bepaalde manier gedrag en waarden/normen vertonen. En hoe zij, maar ook wij ons aan elkaar kunnen aanpassen om er samen beter van te worden. Ga in gesprek, toon begrip en respect en toon bereidheid om meer over onze (verenigings)cultuur over te dragen.
Daarin ligt naar onze mening een belangrijke basis om het project te doen laten slagen. Waarmee we komen bij een andere belangrijke opmerking tijdens de presentatie. Hoe kunnen wij dit project vanuit korfbal laten slagen gegeven de onbekendheid van de sport bij allochtonen en het gemengde karakter.
Niemand zal zeggen dat het een gemakkelijke doelstelling is en niemand verwacht dat we over drie jaar 100 allochtone leden hebben. Zoals ook niemand het simpel en vanzelfsprekend vindt dat we er 100 autochtone leden bij hebben.
Onbekend maakt onbemind, of je de sport nu wilt promoten bij autochtonen of allochtonen. We moeten dus qua communicatie en informatie aan de slag. En daarvoor hebben we in een plan-van-aanpak een veelheid van activiteiten opgenomen. (zie hiervoor ook de publicatie die we kregen in Brabants Dagblad). Klik hier voor artikel in het Brabants Dagblad
Maar dat de kansen er liggen daar was iedereen het wel over eens. De KNKV ziet voorbeelden van groei bij andere verenigingen, langzaam aan maar toch. Mamoun zelf vertelt over zijn ervaring recentelijk in zijn geboorteland Marokko, waar hij ver in het gebergte een korfbal-clinic heeft verzorgd bij schooljeugd. En dan klopt het wel dat deze ervaring zich heeft afgespeeld in hun eigen omgeving/cultuur, maar typerend was wel dat deze clinics gevolgd werden door jongens en meisjes samen. Tenslotte is bekend dat binnen de andere culturen het sociale aspect zo belangrijk is, hetgeen wij als geen andere sport te bieden hebben.
Alles bij elkaar een zinvolle en positieve avond, met drankjes en hapjes aangeboden door de KNKV, met nog diverse discussies na afloop van de presentaties.
Voor ons als stuurgroep en projectteam voldoende reden om actief en gemotiveerd door te gaan. Via de site blijven wij jullie informeren over vorderingen en activiteiten en wij hopen dat ons enthousiasme overslaat op jullie. Om op gepaste wijze onze nieuwe leden op te nemen dan wel om als vrijwilliger/ster een bijdrage te leveren in de activiteiten die we gaan organiseren. Met de opkomst en bijdrage hebben jullie laten zien dat de KNKV, de Gemeente maar vooral de allochtone medemens kan rekenen op KVT.
Daar zijn wij trots op en daar bedanken wij jullie voor.
Frank Tabbers
