De ambitie om in drie opeenvolgende thuiswedstrijden 6 punten binnen te halen binnen één week is in duigen gevallen.
Bijna de gehele wedstrijd zag het er niet naar uit dat de punten mee naar Nijmegen zouden gaan. De start van de wedstrijd is niet goed maar al snel pakken we het ritme op van goals maken. Met name van afstand zijn we zuiver en lopen zo gedurende de eerste helft uit. In deze fase staat ook het grootste scoreverschil op het bord, 11-6.
Na rust is er een fase waarin we moeilijker tot scoren komen. Noviomagum zet aan en nadert tot op één doelpunt. Tilburg lijkt niet onder de indruk en loopt vrij vlot weer uit naar 15-12. De wil om mee te blijven doen is groot bij de tegenstander en de eigen productie hapert. We zijn op dit moment niet goed genoeg (schot en verstand) om een wedstrijd simpel binnen te slepen. In de slotfase weet Noviomagum zelfs op gelijke hoogte te komen en dan zitten wij in de hoek waar de klappen vallen. Het laatste schot van de tegenstander valt binnen, eindstand 15-16.
Helaas had de scheidsrechter een andere mening m.b.t. twee cruciale situaties in de eindfase. We hadden het zover zelf niet moeten laten komen want de beste man floot een prima wedstrijd en mag van mij iedere week komen fluiten. Tilburg zal moeten accepteren dat we tot de zaal in de middenmoot blijven hangen en moeten hopen nog kansen te krijgen om in de toekomst nog aan te haken bij de bovenste ploegen.
We kunnen maar één ding doen… “geen woorden maar daden”.
Volgende week komt Korbatjo op bezoek in Tilburg. We zullen tot het uiterste moeten gaan om het vertrouwen weer terug te pakken.
Remko Meeuwsen.
(coach KV Tilburg)
