Gisteren stond de thuiswedstrijd tegen de nummer 3, en de meest geduchte belager van de afgelopen veldcompetitie, Rust Roest E2 op het programma. Op voorhand een Topper natuurlijk, maar het vertrouwen was groot na de grote winst uit op Boemerang E2 vorige week. Het werd echter een Thriller! En eentje van het soort waar we er wel meer van willen hebben. De kans dat er een wedstrijd een keer verloren zal gaan wordt natuurlijk steeds groter, en deze keer was menige halverwege de wedstrijd ervan overtuigd dat het zou gaan gebeuren. En zeker thuis bij Puck, waar agv een weddenschap de kerstboom maar blijft staan zolang er niet wordt verloren........
Rust Roest kwam aan de start met 1 jongen en 3 meisjes. De jongen werd voor de wedstrijd nog even door 2 trainsters apart genomen, en extra getraind op het scoren, maar haalde op dat moment de korf niet eens. Hoe anders zou dat later in de wedstrijd zijn! Door het gebrek aan jongens speelde Tom dus voor de tweede keer in twee weken tegen een meisje-met-hesje.....
De wedstrijd kwam stroef en langzaam op gang, met kansen aan beide kanten over en weer, maar geen scores. Vlak voor de wissel echter, na 10 minuten brak Tom de ban met een loepzuiver afstandsschot: 1-0. Na de wissel echter wist Rust Roest perfect gebruik te maken van de veranderde omstandigheden in het veld, en waren de jongens en meiden van KVT niet altijd even scherp en alert in de verdediging. De rust werd derhalve bereikt met een 1-4 achterstand. Het gezicht van Tom, die de tweede 10 minuten dus op de bank zat stond op onweer. Dit was een ongekende situatie voor het team. Op de tribune keken de ouders elkaar even aan: Zou het vandaag dan toch.......?
De Moeder van Puck belde inmiddels al even met de milieustraat om te kijken of de kerstboom vandaag nog kon worden weggebracht......
Na de Rust, er was weer gewisseld, een ontketend KVT. Met fel en agressief spel onder aanvoering van Tom werd Rust Roest overrompeld en de score werd en no-time opgeschroefd, waar vooral de doorloper vaak werd gehanteerd: 2-4, 3-4, 4-4 en 5-4. Maar opnieuw zakte het weer in en kwam Roest Rust weer prima terug, waarbij ook de jongen die vooraf niet eens de korf haalde nu feilloos was: 5-5, 5-6 en 5-7........oeps..........
KVT moest zich dus wederom terugknokken, maar nu speelde ook nog een tweede factor mee......DE TIJD! Er was nog maar erg weinig tijd over om nog iets te kunnen bereiken......... Tom zweepte de boel nog maar eens op. Op de tribune belde de moeder van Puck dat de boom wel alvast in de auto kon worden geladen....
De meest spannende 5 minuten van de E3 tot nu toe braken aan: Het was simpelweg buigen of barsten. Het werd 6-7.........en nog twee minuten op de klok..........
Was het vorige week Puck die een kleine heldenrol vertolkte, vandaag was het Thijs die het laatste hoofdstuk van een spannend jongensboek tot leven bracht. Het menneke kreeg uit twee snelle uitvallen tot twee keer toe de bal toegespeeld als meest voorste speler bij de korf en wierp hem er feilloos in. Het publiek stond op de banken en ging helemaal uit zijn plaat: 8-7! Thijs schoof stoïcijns zijn bril nog eens recht op zijn neus en ging weer in positie staan. Nog minder dan 1 minuut, en Rust Roest kreeg nog een prima kans op de gelijkmaker, maar mistte.........we telden af bij de laatste 15 seconden, en de E3 had zijn meest heroïsche wedstrijd tot nu toe gespeeld. Wat een veerkracht toonde het team. Als je dit soort wedstrijden ook gaat winnen dan wordt je met recht kampioen, mochten ze dat ook echt gaan worden. Nog 5 wedstrijden.....
Op de tribune feliciteerde een Roedel ouders elkaar Euforisch met het behaalde resultaat. Bij menige was de hartslag nog niet terug op het oude niveau.
De moeder van Puck belde intussen naar huis, dat de kerstboom weer terug de kamer in moest....
Tot volgende week! Dan weer thuis. Maar nu tegen DKB E2. #Zin an!
