Dinsdag 13 juni 2017. De eerste training van de F’jes. Voor de spelers nieuwe en onbekende coaches. Voor de coaches nieuwe spelers. Met vier spelers die al het korfbalspelletje kenden (Mirre, Jens, Jari en Deamen) en drie spelers die alleen nog van familieleden het korfbalspelletje kenden (Bodile, Stefanie en Job).
De eerste training had vooral als thema: ‘Elkaar leren kennen’. Zo kwamen wij er al gauw achter, dat dit een leuk team werd dit jaar. Nog veel verlegen personen, maar toch konden we al goed overweg met elkaar. Ouders die de coaches leerden kennen, spelers die de coaches leerden kennen en de coaches die de ouders en de spelers leerden kennen. Het korfbalspelletje uitleggen, al wat schietoefeningen en overgooi-oefeningen uitvoeren.
Daar was het dan, zaterdag 2 september. De dag dat eindelijk de f’jes hun eerste wedstrijd mochten spelen. De eerste wedstrijd voor de coaches en de eerste wedstrijd voor Bodile, Stefanie en Job. Voor de andere vier was het al gesneden koek, maar toch wel spannend. Allemaal in het mooie KVT tenue met een wit rokje of broekje. We waren er klaar voor! We wisten dat het een zware poule was waar we in waren gekomen, Oranje Wit, Albatros en HKC. Toch wilden we winnen, zoals we elke wedstrijd (zelfs op trainingen) willen winnen en verdrietig zijn als we verliezen.
Oranje Wit was toch een maatje te groot voor ons en we verloren ook met 1-14. Jari was dan ook onze topscoorder van deze wedstrijd. Ondanks het verlies, hadden de coaches veel potentie gezien bij de kinderen en wisten we dat deze F nog wel eens heel goed zou worden.
22-4 verlies tegen HKC, 35-0 verliezen van Albatros, 22-1 verliezen van Oranje-Wit is zacht uitgedrukt niet zo’n pretje als je als coach elke keer de kindjes weer op moet beuren om een nieuwe wedstrijd te spelen. Toch bleven de spelers elke keer vrolijk en wisten we zelfs de strafworpen te winnen. ‘Dan hebben we toch gewonnen?’ Ja, dan hebben we ook gewonnen Job ;).
Aan het einde van het eerste veldseizoen had Nathan na één proeftraining al gezien dat korfbal wel een heel leuke sport is en kwam ons team versterken. Ook Nicolai kwam ons F-team versterken. Helaas moest Jari ons team verlaten, omdat 9 spelers in een F-team toch wel heel veel is. Wat verdrietige gezichtjes bij een aantal van de spelers. Met deze 8 spelers gaan we dan fris en fruitig het zaalseizoen in.
16:30-17:00 al eten? Nu al? Ja, want we moeten om 18:00 weer op het veld in de Westerwel staan. Wij als trainers werden steeds creatiever met spelletjes en gebruikten veel attributen uit het materiaalhok om elke keer weer leuke en nieuwe oefeningen te maken voor de spelers. Tijdens de trainingen was nooit iemand verdrietig, nooit iemand boos (soms eens een trainer wanneer de kindjes besloten dat ze niet meer hoefden te luisteren). Iedereen was elke seconde blij en vrolijk. Alle spelers werden dikke matties met elkaar en je kon ze niet meer van elkaar afhalen.
Mag mijn vriendje uit de klas een keertje meetrainen? Mag mijn nichtje een keertje meetrainen? Mag dit kindje van de kangoeroes meetrainen? Ja hoor, breng ze allemaal mee. We willen zo veel mogelijk nieuwe leden. Dat is ook aardig gelukt. Training met ongeveer 18 spelers? Geen probleem. Quinty en Marleen zullen er wel zijn. Kersttrainingen en carnavalstrainingen? Het kan allemaal.
Maaaaaar, gaan we dan ook nog wedstrijden spelen dit zaalseizoen? Natuurlijk. Andere tegenstanders dan op het veld, vooral veel damesteams. ‘Maar moeten we alleen maar tegen meisjes spelen? Dat is een makkie.’
Nou daar gingen we dan: de eerste wedstrijd eindigde in 7-8 verlies. Het was verlies, maar toch winst voor ons. 7 doelpunten in een wedstrijd!! 7-9 verlies in de tweede wedstrijd, maar daar komt ie. Op zaterdag 2 december gebeurde het dan eindelijk. KVTILBURG F1 WINT HUN EERSTE WEDSTRIJD! Na een super spannende wedstrijd, waar Job nog in de laatste minuut een doelpunt maakt, winnen we eindelijk de wedstrijd met 11-12.
Vervolgens de wedstrijd met een negatief randje. De wedstrijd tegen SDO waar de coaches van SDO toch wat naar waren tegen de coach en tegen de spelers van KVT. De kinderen merkten er niets van, dus gewoon doorgaan en een leuke wedstrijd spelen.
Zaterdag 3 februari. De wedstrijd tegen Winty. De wedstrijd waar wij maar liefst 23 doelpunten maakten en maar 14 doorlieten. We stopten niet met winnen en wonnen van SDO, van PSV en als kers op de taart wonnen we van de kampioen OEC. We eindigden op de 4e plek met 6 wedstrijden gewonnen en 6 wedstrijden verloren. Prima seizoen.
Het tweede veldseizoen dan. 3 nieuwe tegenstanders weer, DDW, Rosolo en NeCa. De eerste wedstrijd begon goed en de tweede ook. De derde viel wat tegen, de bal wilde er gewoon niet in. Door 2x verlies van Rosolo was de kans er nog steeds. We konden nog steeds kampioen worden. Zaterdag 26 mei was de wedstrijd daar. De wedstrijd tegen Neca. Als Neca won, was Neca kampioen. Als wij wonnen, waren wij kampioen. Als wij gelijk zouden spelen, zouden we de wedstrijd daarna moeten winnen om kampioen te worden. Onwijs veel mogelijkheden, maar wij gingen maar voor een ding; kampioen worden.
De kindjes wisten van niets (enkele kinderen wel door al het enthousiasme). In de rust met 3 doelpunten voorsprong, dachten we; ‘Er kan niks meer mis gaan’. Of toch wel? We kwamen nog achter met 1 doelpunt. Geen spanning bij de kinderen, maar de spanning bij de ouders en bij de coaches was niet te evenaren. Doelpunt Mirre, doelpunt Mirre, doelpunt Job, doelpunt Job, doelpunt Job; KAMPIOENEN.
Wow, wat een seizoen. Er is te veel gebeurd om te typen. Wat onwijs knap dat kinderen die nog noooooit een korfbalwedstrijd hadden gespeeld zo goed mee kunnen doen. Wat knap dat kinderen die al wel ervaring hadden met korfbal de kinderen meenamen in het spel. Wat leuk om te zien dat de kinderen wat opsteken van de trainingen en zoveel hebben geleerd dit jaar. En tot slot wat fijn om te zien dat we begonnen met 7 afzonderlijke spelers en zijn geëindigd met 8 spelers die je niet meer los kunt zien. Vriendjes en vriendinnetjes, dat zijn ze geworden. Iedereen kan met iedereen lachen, grapjes maken en lol maken. Wat fijn ook voor de coaches dat iedereen zo goed met iedereen kan opschieten.
Daarnaast willen we ook de ouders bedanken voor dit mooie seizoen. Ouders bedankt voor het rijden en het flexibel ruilen met elkaar. Ouders bedankt voor de hulp tijdens wedstrijden wanneer wij er niet bij konden zijn. Ouders bedankt voor elke keer die support tijdens de wedstrijden, keer op keer. Zonder jullie zou dit seizoen ook niet gelukt zijn.
Nog een paar dingen waar je dit team aan kunt herkennen: Jaloerse coaches die eigenlijk dit team willen coachen, een en al plezier, blije gezichtjes, grapjes maken, winnen, samenspelen en leren. Nog een paar uitspraken die wij dit jaar vaak hebben gezegd en die de kindjes al kunnen dromen: vingers in de neus (ohnee, dat is vies), handen omhoog, goed kijken, WIE GAAN ER WINNEN?, hebben we plezier gehad?.
Lieve Jens, Job, Deamen, Nathan, Nicolai, Mirre, Bodile én Stefanie: Bedankt voor dit hele leuke, superduper, tof jaar. Een jaar om niet snel te vergeten!
Groetjes, kusjes, knuffels van de allerleukste trainsters (al zeggen we het zelf):
Quinty en Marleen
