Tilburg 1 – Velocitas 1
Voor de tweede week op rij zijn we niet compleet. Hoewel Le Rouge terug was van zijn tochtje over de oceaan, besloot Mooiboy om het vrouwelijk schoon in de Tiroler skihutten te gaan ontdekken. De beproefde combinatie Sexy – Feddinho bleef dus staan; dit betekende dat de twee opa’s samen ten strijde zouden trekken. Da’s ook alweer een paar jaartjes geleden. Ditmaal tegen fietstas, uhm, Velocitas bedoel ik natuurlijk.
Velocitas stond er vrij aardig op. Wonnen tot nu toe al hun wedstrijden, ook tegen Swift (A), alleen hadden een (slordig?) verlies opgelopen tegen Tjoba. Het zou vandaag dus spannend worden; verschil op de ranglijst tussen Velo en wijzelf was maar twee puntjes. Zoals de grote baas vandaag dus aangaf: het is aanhaken of afhaken. Voor ons was Velocitas een onbekende; nooit eerder kwamen wij ze tegen in de competitie. Wel hadden we al twee bekende gezichten gezien in hun opstelling: Elastiek en Stormram, eerder spelend bij GKV (H) die ons twee seizoenen geleden van het kampioenschap afhield in de tweede klasse.
Het was dan ook best grappig dat Opa en Opa in de eerste aanval tegen Elastiek en Stormram begonnen. Kennelijk hadden wij ons huiswerk beter gedaan, óf een beter geheugen, want Tilburg was in het eerste kwart van de wedstrijd veruit de betere partij. Scoren ging nog wat moeizaam, maar we hadden veel grip op de aanvallen van Velocitas. Zeker op het eerste verdedigingsvak van Velocitas (a.k.a. Elastiek en Stormram). Een 6-2 voorsprong was het resultaat. Na een duel onder de korf kwam Stormram vervelend op zijn enkel terecht waardoor hij de strijd moest staken (beterschap!). Velo deed een grote wisseltruc en haalde knieband uit het andere vak over om de balans in hun vakken terug te brengen. Gek genoeg leek deze noodgedwongen aanpassing ervoor te zorgen dat Velocitas ineens in haar spel kwam; Tilburg miste de effectiviteit en Velocitas pakte de draad op. Resultaat: ineens staat het 6-6. De grote baas vraagt een time-out aan, is terecht ontsteld. Wij pakken de draad weer op en Velocitas volgt telkens kort, 8-7 bij rust.
Na rust blijft de wedstrijd in hetzelfde verloop; Tilburg loopt 1 of 2 doelpuntjes uit, Velocitas sluit weer aan. Wedstrijd is lange tijd in balans, maar Tilburg beloont zichzelf ook niet: veel schotjes en kleine kansen worden gemist. Dus gebeurt het onvermijdelijke: Velocitas zet ook aan en komt zelf op 14-16. Even heerst het gevoel dat we het gevoel kwijt zijn, maar onze dames – die vandaag veel schoten nodig hadden om tot scoren te komen – pakten de draad ineens op. Zo snel als we achter kwamen, was het ook weer gelijk. Vanaf hier pakken we weer dezelfde lijn als het restant van de wedstrijd op; wij leiden, Velocitas volgt op korte afstand. Waar we er zelf even niet uitkomen, helpt Velocitas gelukkig ook mee met een oliedomme overtreding van aanvallertje; die besloot Nestor bij de middellijn (met nog 5 seconden op de klok) vast te pakken (vanuit het andere vak!!) waardoor het enige wat Nestor hoefde te doen om een stip te versieren, de bal omhoog gooien was.
Twee minuten voor tijd hebben we een kleine voorsprong van 1 punt. We zijn de betere partij, maar kunnen dit niet in de score uitdrukken. Dan geeft de (verder prima leidende) scheidsrechter jammer genoeg een zeer dubieuze strafworp waardoor Velocitas gelijk kan komen. De wedstrijd ligt helemaal open. Maar Tilburg blijft rustig; Feddinho blijft zuiver verdedigen op het (verder scherp schietende!) aanvallertje, en Mona maakt van afstand de extreem belangrijke 21-20. Door goed verdedigend werk wordt de bal nogmaals gestolen en heeft Tilburg de gelegenheid om nog precies een schotklok uit te spelen. Ofschoon het doel niet was om nog tot een schotpoging te komen, neemt de Elastiek veel te veel risico in het voorverdedigen, waardoor Nestor op 2 meter vrij komt te staan en met één handje de wedstrijd in het slot kan gooien. 22-20, einde wedstrijd, punten blijven in Tilburg!
Uiteindelijk toch een vrij zwaar bevochten overwinning, terwijl het gevoel aan Tilburgse kant was dat we de wedstrijd veel eerder in het slot hadden kunnen gooien. We (waarbij ondergetekende de kroon spande) schoten niet met scherp. We hadden teveel pogingen nodig. Maar konden gelukkig wel met verzorgd spel en goed verdedigend werk de wedstrijd naar onze hand zetten. Wederom wisten we over alle schijven gevaarlijk te zijn en te scoren, waardoor de tegenstander moeilijk grip krijg op ons.
Omdat Roda vandaag knap won van Swift en Tjoba ONDO op een gelijkspel wist te houden, is het ongekend spannend in de poule. De nummers één tot en met vijf liggen maar twee punten uit elkaar. ‘Voor iedereen is alles nog mogelijk’. In dat licht was de overwinning vandaag een belangrijke.
Volgende week een ritje naar Zeeland, waar Tjoba wacht. We kennen Tjoba als een stugge tegenstander. Wedstrijden zijn altijd close. Op het veld zijn we Tjoba ook al tegen gekomen, daar (al waren we op het veld in beduidend minder goede vorm) eindigde de thuiswedstrijd in een nipte nederlaag voor ons (één doelpuntje verschil, laatste minuut…). Wees gewaarschuwd Tjoba, dat komen we volgende week recht zetten.
