Tilburg C3 - RoDeBo C2, ruststand 2-0, eindstand 3-2
Tilburg C3 kampioen
Het is gelukt. Tilburg C3 is kampioen. En verdiend ook!
Maar laat ik bij het begin beginnen. Zelf ben ik dit seizoen nieuw bij KV Tilburg. Voorheen speelde en coachte ik bij ckv NIO in Rotterdam, en vorig jaar heb ik nog even met skv Melmac, de studentenkorfballers te Tilburg, meegetraind. Maar omdat ik graag deel uitmaak van een reguliere vereniging, ben ik dit seizoen bij Tilburg begonnen. Tijdens de “contractonderhandelingen” gaf ik aan ook trainen en coachen te willen doen. Ik kreeg de C3 toegewezen. Ik kreeg te horen dat dit team de laatste tijd nu niet bepaald veel had gewonnen, maar dat was voor mij geen bezwaar. Ik kon ongehinderd door enige voorkennis beginnen aan het seizoen.
Het begon allemaal met de selectie. Ik heb hierin bijna geen rol gespeeld, omdat ik ten eerste niemand kende, en ten tweede pas in de laatste week erbij kon zijn vanwege mijn vakantie. In de C3 gingen spelen: Alex, Danique, Jaimy, Kim, Maaike, Margo, Noor, Siebe, en Sylvia. Ja, 2 jongens maar inderdaad, maar Danique en Kim vonden het niet erg om het hele seizoen als jongen te spelen. Na een aantal trainingen mochten we tegen DKB spelen. En tijdens die wedstrijd was ik blij verrast door het niveau van de C3. De eerste helft waren we stukken beter dan DKB. Helaas was na de rust bij een aantal het kaarsje wel zo’n beetje op, dus kon DKB terugkomen tot 3-3. Gelukkig gooide invaller Pepijn de winnende strafworp erin. Maar de eerste helft gaf genoeg reden tot vertrouwen. Na deze wedstrijd zijn we maar meteen met elkaar bij wijze van teambuilding bij Danique een film gaan kijken. Dat was een geslaagde middag, en ik denk dat het ook heeft bijgedragen om een echt team te worden, want daar kunnen we nu echt wel over spreken.
Daarna kwam de uitwedstrijd tegen OJC’98. Het weer was slecht, en dat had zijn effect op ons. We leken meer last te hebben van de regen dan de tegenstanders en verloren dan ook met 5-2. Toen we erna makkelijk wonnen van DKB op een enorm zandveld en ik hoorde dat OJC’98 van RoDeBo had verloren, dacht ik voor het eerst: zouden we misschien kampioen kunnen worden? Dat was absoluut geen doelstelling voor mij, maar ja, als je de kans krijgt… Maar op dat moment was het maar een kleine gedachtesprong.
Belangrijk was, dat we waren begonnen met aan de conditie te werken, want dat was wel nodig. Ik vind echt dat de spelers een compliment verdienen, want we begonnen met iedere training 5 minuten interval-training, maar nu, na 4 weken doen we iedere training 10 minuten! Mooi is ook dat de spelers zelf aangeven dat ze het niet altijd leuk vinden, maar dat ze wel het effect ervan merken en het goed dat we aan de conditie zijn gaan werken. Ik vind sowieso dat ze een compliment verdienen voor de trainingsinzet, want aan het begin van seizoen was ik even bang dat dat wel eens een probleem zou kunnen worden, maar de inzet is over het algemeen erg goed.
De terugwedstrijd tegen OJC’98 kwam er aan. Verdedigend hadden we alles nu goed op orde, alleen aanvallend lukte het niet zo, en de kansen die we creëerden, gingen er ook nog eens niet in. Het werd 1-1, maar we hadden op het eind nog een mooie mogelijkheid via een strafworp. Helaas ging die mis, maar we bleven dus wel gelijk met OJC’98. Inmiddels had RoDeBo ons wel gepasseerd op de ranglijst. Maar daar mochten we nog twee keer tegen spelen.
Eerst gingen we naar Rosmalen. Dat is dat veld bij al die honkbalvelden. Wegens afwezigheid van een aantal spelers van ons, omdat we deze wedstrijd hadden verplaatst, was alleen Siebe als jongen mee. Margo speelde ook als heer. Vorig jaar heeft zij een tijdje verkering gehad met een jongen van RoDeBo, en raad eens tegen wie ze mocht spelen……. Inderdaad! En dat deed ze goed, ja, we speelden allemaal goed. Dat vertaalde zich in een 4-2 overwinning, en waren wij dus RoDeBo weer voorbij op de ranglijst. Doordat OJC’98 de week erop van RoDeBo won, moesten wij onze laatste wedstrijd winnen, om kampioen te worden.
Voor velen was dit de eerste kampioenswedstrijd uit hun leven, en ik heb de ervaring dat kampioenswedstrijden vaak erg slecht zijn. Dus we moesten deze wedstrijd maar als doodnormale wedstrijd beschouwen. We speelden weer tegen RoDeBo, dit maal thuis. Met aardig wat publiek langs de lijn, wisten we al vrij snel op 2-0 voor te komen. Maar toen hield het op, en dat duurde en duurde maar. Bij ons wilde de bal er even niet in, en dus was het taak om niets door te laten. Kim speelde tegen de beste heer, en dat deed ze super. Helaas wist hij uiteindelijk toch te scoren, en werd het spannend. Gelukkig herinnerde Danique zich op tijd hoe ze een doorloper moest scoren en was de marge weer twee, met nog maar 2 minuten te spelen. Maar RoDeBo scoorde heel vlot de 3-2 en zo werd de laatste minuut nog heel spannend. De aanval hield echter vakkundig de bal in hun vak, en zo was de overwinning een feit. En daarmee dus ook het kampioenschap! Fantastisch.
.jpg)
Vooraf had ik dit nooit vermoed, en ik denk niemand eerlijk gezegd, maar er is gewoon goed gespeeld, en nog belangrijker, iedere wedstrijd ging beter dan de voorgaande. Ik denk dus ook dat we verdiend kampioen zijn geworden. Ik ben echt heel trots op de C3, en ik denk de spelers ook op zichzelf, en natuurlijk ook op elkaar.
In de zaal verwacht ik vooraf niet dat we opnieuw kampioen gaan worden. Het is wederom ook geen doelstelling, maar ja, dat was het op het veld ook niet……
Vooreerst gaan we nog wat nagenieten van het voor velen eerste kampioenschap van hun leven. Heerlijk toch?!
Bart.
Klik hier voor alle wedstrijdfoto's.
